Nauka czystości

Pamiętajmy, że szczeniak w ciągu pierwszych dwóch miesięcy życia załatwia się wtedy, kiedy tylko ma taką potrzebę. Do dwóch miesięcy szczeniak załatwia się co godzinę, do 6 miesiąca co 2 godziny, a powyżej pół roku co 4-5 godzin. Naukę zachowania czystości powinno się zacząć od razu, gdy tylko szczeniak pojawi się w domu. Optymalnym wiekiem na rozpoczęcie nauki zachowywania higieny jest okres pomiędzy siódmym a dziewiątym tygodniem życia. Proces szkolenia wymaga konsekwencji i ogromnego zaangażowania.

 Podczas nauki higieny pies powinien pozostawać pod stałym nadzorem, tak abyśmy mogli obserwować co robi nasz podopieczny.

Niektóre zachowania są ściśle związane z rytuałem oddawania moczu i kału. Zaliczamy do nich: niespokojne kręcenie się, wąchanie podłogi czy też popiskiwanie. Jeżeli zaobserwujemy któryś z wymienionych objawów, albo inne zachowanie wzbudzi nasze podejrzenia, należy przerwać działania psa  i natychmiast wyprowadzić go na dwór. Załatwienie się na dworze jest sukcesem, za jaki psu należy się nagroda. Gdy pies zrozumie, że za załatwianie się może dostać coś pysznego, będzie chciał to robić w miejscu do tego przeznaczonym. Brudzenie w domu po prostu nie przyniesie mu korzyści. Jeżeli widzisz że zaczyna załatwiać się, możesz wypowiedzieć słowa, na które chciałbyś aby w przyszłości reagował „załatwianiem się na zawołanie”. Wymawiając wybraną komendę za każdym razem kiedy szczeniak załatwia się, nauczysz go, aby kojarzył wybrane słowo z odpowiednim działaniem. To bardzo pomocne w późniejszym życiu z psem, zwłaszcza kiedy jesteśmy w podróży lub, kiedy mamy niewiele czasu na spacerze.

 Ważne aby po załatwieniu wszystkich potrzeb nie wracać do domu natychmiast do domu. Pies może skojarzyć, że siusiu oznacza koniec spaceru i zabawy i następnym razem będzie starał się jak najdłużej odwlec tę czynność.

Na początku starajmy się wychodzić co godzinę. Znalezienie stałego miejsca spacerów pomoże zwierzęciu i wywoła odpowiednie skojarzenia. Wiele szczeniąt potrzebuje trochę pobiegać przed wydalaniem, pobudza to bowiem perystaltykę jelit oraz pozwala się skupić na celu spaceru. Nie należy się spieszyć. Pies musi mieć wystarczającą ilość czasu na załatwienie swoich potrzeb. Jeśli twój psiak nie załatwi się w ciągu pięciu minut, zabierz go do domu i spróbujcie później.

Nie należy zapominać, że ograniczona objętość szczenięcego pęcherza może mieć swoje konsekwencje w postaci mokrych plam na podłodze. Nawet najbardziej pojętny piesek może mieć problem z utrzymaniem wydalin, szczególnie w początkowej fazie nauki. Miejsce, w którym piesek załatwił się w domu należy szybko posprzątać, używając detergentów eliminujących zapach. Uniemożliwi to zwierzęciu ponowna identyfikację tego miejsca jako przeznaczonego do załatwienia potrzeb fizjologicznych. W lecznicach weterynaryjnych dostępne są specjalne środki czystości, służące do mycia i dezynfekowania pomieszczeń po zwierzętach. Dobrze jest usiąść w pobliżu „miejsca przestępstwa” razem z psem (najlepiej na smyczy), trzymać go blisko sobie, bawić się z nim i dawać mu tam zjeść. Będąc razem z psem w miejscu przewinienia, nie każesz go tylko dajesz mu tylko do zrozumienia, że jest na swoim terenie. Bardzo rzadko się spotyka, aby pies zanieczyścił miejsce, w którym musi przebywać.

Kiedy chwilowo nie możemy zająć się naszym podopiecznym zamknijmy psa w klatce z legowiskiem i miską. Ułożenie koca i podstawienie miski z wodą znacznie zmniejsza szansę, że pies załatwi się w klatce. Większość psów nie zechce zabrudzić własnego posłania. Pamiętajmy, że szczeniak nie powinien zostawać zamknięty dłużej niż przez godzinę. Jeśli będzie przebywał w zamknięciu zbyt długo, zostanie zmuszony do nabrudzenia w klatce i trudno go będzie później wdrożyć do załatwiania się w odpowiednim miejscu.

Jeśli nasza nieobecność będzie dłuższa należy zamknąć psa małym w pomieszczeniu, którego podłogę łatwo sprzątnąć.  Musimy zaopatrzyć  szczeniaka w  wodę i dużo miękkich zabawek, które będzie mógł gryźć. W jednym rogu trzeba umieść legowisko, a w przeciwnym  psią toaletę. Użyj w tym celu kawałków gazet lub specjalnych podkładów. Zwierzak szybko przyzwyczai się do korzystania ze swojej toalety, ponieważ w spsoć naturalny będzie chciał się załatwiać możliwie najdalej od legowiska. Dla ułatwienia pozostawiamy kawałek zasiusianej gazety by zachęcić go do wybranego przez nas miejsca.

Problemy z zachowaniem czystości w domu mają nie tylko szczenięta. Także dorosłe psy, zwłaszcza adopcyjne, mogą sprawiać właścicielom sporo zmartwień.

Czasami psy, które przez wiele miesięcy przebywały w schronisku, nie wiedzą, że załatwianie swoich potrzeb w domu nie jest mile widziane. Przyczyną tego stanu rzeczy jest w większości wypadków długotrwały pobyt w klatce, w której pies zmuszony jest oddawać mocz i kał w pobliżu miejsca, gdzie śpi i gdzie je. Inną przyczyną może być fakt, iż pies nigdy nie przebywał w domu. Zdarzają się również przypadki ekstremalne, kiedy psy były trzymane przez całe życie w mieszkaniu i nigdy wcześniej nie miały okazji wychodzić na dwór. Dla takich osobników oddawanie kału i moczu w mieszkaniu jest zachowaniem zupełnie naturalnym, gdyż świat zewnętrzny jest im zupełnie nieznany.

Niektóre osobniki, szczególnie samce, które nie zostały wykastrowane, mogą znaczyć także ściany w mieszkaniu, podobnie jak  to robiły w schroniskowym boksie.

By rozwiązać ten problem najważniejsze jest usuwanie zapachu moczu. Ważne jest też odwracanie uwagi psa, który właśnie przymierza się do oznaczania naszych mebli lub ścian. Warto go wtedy zawołać i zaproponować wspólną aktywność - zabawę, ćwiczenia lub żucie gryzaka.

Oddawanie moczu w mieszkaniu, może mieć też związek z chorobą pęcherza moczowego lub schorzeniami związanymi ze zwiększeniem pragnienia i ilości produkowanego moczu, np. cukrzycą. Jeśli podejrzewamy u swoich psów chorobę, powinniśmy skonsultować się z się lekarzem weterynarii. Nawet jeżeli bezpośrednią przyczyną nie jest choroba układu wydalniczego, może okazać się, że pies oddaje mocz i kał w wyniku sytuacji stresowej. 

Dopiero po wyeliminowaniu czynników zdrowotnych i stresu możemy przejść do wdrożenia zaleceń wychowawczych opisanych na początku artykułu, które pomogą oduczyć psa niepożądanych zachowań.